Podczas wędrówek po Szpindlerowym Młynie i jego okolicach spotkasz wiele znaków i wskaźników, których prawdopodobnie nigdy wcześniej nie spotkałeś. Dlatego zapoznajmy się z niektórymi z nich.
Tato webová stránka používá cookies
Za účelem zkvalitnění našich služeb používáme na této stránce soubory cookies. Pro více informací přejděte na Podmínky pro používání internetových stránek..
Podczas wędrówek po Szpindlerowym Młynie i jego okolicach spotkasz wiele znaków i wskaźników, których prawdopodobnie nigdy wcześniej nie spotkałeś. Dlatego zapoznajmy się z niektórymi z nich.
Ciche znaki Karkonoszy, zwane także „muttichovky”, są znakami orientacyjnymi dla turystów wykutymi z blachy w odpowiednim kształcie i pomalowanymi na czerwono. Zazwyczaj umieszcza się je na drewnianym pręcie oznaczenia karkonoskiego. Ich celem jest zapewnienie widoczności oznakowań drogowych nawet przy słabej widoczności lub oblodzeniu, gdzie wspólne znaki mogą nie być czytelne lub nawet wykrywalne.
Znaczące schroniska, szczyty, osady i inne miejsca (łącznie 30 budynków) w Karkonoszach mają swój własny czerwony symbol. Wspominamy tutaj tylko te, które znajdują się w pobliżu Szpindlerowego Młyna.
Ciche marki są używane od 1923 roku. Zostały one stworzone przez Kamila Vladislava Mutticha (czasem mylnie określanego jako Kamil Vlastimil Muttich) (1873–1924), malarza akademickiego i narciarza, założyciela Himalajskiego Związku Narciarskiego w Mladá Boleslav.
Od XIX wieku w Czechach stosuje się tak zwane oznakowanie pasów do oznaczania szlaków turystycznych.
Kolor środkowego paska znacznika nie ma nic wspólnego z trudnością trasy, ale z jej znaczeniem:
W I. i II. Zabronione jest wchodzenie do strefy parku narodowego poza oznaczonymi trasami. Dla lepszej orientacji na trasach, zwłaszcza przy złej pogodzie, a zwłaszcza w zimie, służy również ciche znaki i oznaczenia kreskowe.
Na terenie Karkonoskiego Parku Narodowego i jego strefy ochronnej budowany jest system tras terenowych odpowiednich dla rowerów górskich. Jest oznaczony drewnianymi grawerowanymi piktogramami i jest utrzymywany przez administrację KRNAP.
Na niższych wysokościach - wyłącznie na drogach lokalnych i mniej uczęszczanych, trasy rowerowe KČT prowadzą dalej do Podkrkonoší i Gór Izerskich. Trasy te są połączone długodystansową arterią górską Jizerské hory - Karkonosze - Jeseníky oznaczone KČT 22. W najbardziej wysuniętych na wschód częściach terytorium (Rychor) można znaleźć na lokalnych drogach specjalnie oznakowane ścieżki mikroregionu Žacléřsko (kolorowe punkty; własny mikroregion mikroregionu). W przypadku mikroregionu KČT i Žacléřsko zaleca się korzystanie z roweru trekkingowego.
Główny grzbiet Karkonoszy leży na granicy czesko-polskiej. Kamień graniczny lub granica to zwykle betonowy lub kamienny blok wystający z ziemi i wskazujący punkt na granicy stanu między sąsiadującymi państwami. Po bokach kamienia granicznego znajdują się litery wskazujące, do którego stanu należy dana strona granicy państwowej - po czeskiej stronie „C” do polskiego „P”. Zwykle granica jest tworzona bezpośrednio przez połączenie poszczególnych kamieni.
Czeskie kamienie graniczne są ponumerowane, a to oznaczenie znajduje się np. Na mapach Czech Tourist Club, co ułatwia orientację wzdłuż granicy.
Zimą oczywiście pod śniegiem znajduje się wiele punktów orientacyjnych na granicy, ale niektóre można znaleźć nawet przy wysokiej pokrywie śnieżnej.
Zielony znak z czeskim godłem narodowym wyznacza granice Karkonoskiego Parku Narodowego (Krnap) w terenie. Celem parku jest ochrona unikalnego krajobrazu Karkonoszy.
Park Narodowy podzielony jest na trzy strefy - Strefa I (najbardziej ściśle chroniona), II. strefa i urządzenia peryferyjne. I. i II. strefa jest również oznaczona znakami w terenie (patrz zdjęcie). W I. i II. Na terenie parku występują bardzo ograniczone działania turystyczne, na przykład nie wolno jeździć na rowerze poza oznaczonymi trasami rowerowymi i wchodzić poza oznakowane szlaki turystyczne.
W 1992 r. Oba parki narodowe (po stronie czeskiej i polskiej) zostały wspólnie włączone przez Organizację Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO) do sieci Człowiek i Sieć Biosfery Rezerwatów Biosfery. Dlatego dzisiaj możesz znaleźć skrót MaB - marka tego projektu na godle Krnap i na znakach w terenie.
Rezerwat Biosfery to duży obszar zadeklarowany w ramach tego międzynarodowego programu UNESCO. Światowa sieć rezerw biosfery obejmuje wszystkie podstawowe biomy Ziemi. Obszary te reprezentują reprezentatywne przykłady krajobrazów kulturowych i przyrodniczych, w których człowiek i jego działania odgrywają ważną rolę.
Większość rezerwatów biosfery obejmuje nie tylko naturalnie bliskie obszary, ale także obszary naznaczone działalnością człowieka - w Karkonoszach możemy znaleźć oba rodzaje obszarów. Umożliwia to badanie związków między człowiekiem a środowiskiem naturalnym i promowanie poprawy różnorodności biologicznej na takich obszarach.